BAŞYAZAR - Özcan Vural


Yaşlanmak !!! 

Yaşlanmak !!! 


Yaşlanmak !!! 

  

Sanıyorum inşaatlarda merdiven yapımlarında  

giderek daha sert malzeme kullanılıyor;  

Bana göre eskisine göre hem basamakları çoğalttılar  

hem boylarını yükselttiler. Zor çıkıyorum. 

Her şeyden öte ikişer ikişer çıkılmaz oldu,  

tek tek çıkmak zorunda kalıyor insan.  

Bir de yazıları küçülttüler her ne hikmetse.  

Burnumu gazeteye dayamak zorunda kalıyorum  

iki satır okumak için.  Neler oluyor bana.

Geçen gün avucumdaki bozuklukların üzerinde 

kaç kuruş  yazdığını görmek için 

telefon kulübesinin dışına çıktım..

Loş yerleri onun için sevmiyorum.  

Hani gözlük kullanmayayım, yanımdakine  

okutayım gazeteyi diyorum ama insanlar  

o kadar alçak sesle konuşuyorlar ki , 

okuduklarında da tam anlayamıyorum ne okuduklarını. 

Aslında doğru dürüst okunacak gazetede kalmadı. 

Her yer eskisinden daha uzak sanki.   

Evden durağa olan mesafe iki katına çıktı neredeyse.  

Önceleri hiç fark etmediğim bir de  

yokuş varmış evle durak arasında.

 Fark etmemiştim. 

Otobüsler de da vaktinden önce kalkar oldu şimdilerde.  

Ayakkabı bağları da kısaldı mı ne giderek erişilmez oldular.  

Hava bile tuhaflaştı. Kışlar daha soğuk yazlar daha sıcak. . 

Kar bile ağırlaştı eskisi gibi kolay küreyemiyorsun.   

Kapı pencere çerçeve imalatında da  

değişiklik yaptılar sanıyorum, her yerden hava giriyor. 

Daha sert cereyan yapıyor karşılıklı açtığında.  

Soğuk mu soğuk. Üşüyorum. 

Ama İnsanlar da sanki ben onların yaşındayken  

göründüğümden  çok daha genç gibiler.  

Eski okul arkadaşlarımla üniversitede  

bir buluşma günü ayarladık,  

Hayretler içinde kaldım .. 

Bebek yaşta yeni öğrencileri görünce.  

bir kaçı bana “beyefendi” diye hitap etti;  

Bu güzel sevindim.. 

Hatta aralarından biri caddede karşıdan karşıya  

geçmeme yardımcı oldu. Tek başıma geçemiyorum. 

Fakat buna mukabil hayret ediyorum  

yaşıtlarımı benden çok daha yaşlı gördüm. 

Tamam bizim jenerasyona yaşını başını almış gözüyle  

bakılıyor ama bunaklıklarına ve  

takıla topallaya yürümelerine ne demeli?  

Aynı akşam üniversite de bir sınıf arkadaşıma rastladım.  

Nasıl bir değişim geçirmişse artık beni tanıyamadı bile! 

 Yahuu bu 90 sene de ne çabuk geçti.

Bence takvimlerde bir yanlışlık yaptılar.