GEMLİK’İN ESKİ ESNAFI ÇORAPÇI HAFIZ VE OĞLU ZİYA ŞENDİL
Daha önce; Memşo lakaplı taksi şöförü abisinin eşi terzi Melehat Hanımla yaptığım söyleşiyi yayınlamıştım. Kayınpederi ve kayınvalidesi ile outran Melahat Hanım kısaca aileden söz etmişti. Ziya Beyle de, Sunğipek kitabımızın çalışmaları sırasında, 2021 yazında Narlı’da görüştük.
Babası eski Gemliklilerin çok iyi bildiği ve tanıdığı Çorapçı Hafız lakaplı Mustafa Şendil. Çarşı esnaflarımız denince onu anmamak olmaz. Özellikle salı günleri köylerden gelenlerle dükkanı dolu olurdu. Üstelik o zamanlar dikiş çok revançta bir meslek olduğu için, malzemelerini satanlar da çok yoğun oluyordu. Ziya Bey kısaca babasını ve buraya nasıl ve nereden geldiklerini anlattı.
Babam,
Musafa Şendil (Çorapçı Hafız)
Yunanistan Selanik göçmeni. 1920'li yıllarda Mübadele de gelerek İstanbul Şehremini'ye yerleşiyorlar. Dedelerimiz Büyükşehir'de yapamıyor ve oradan ayrılıyorlar. Gemlik'ten geçerken burayı beğeniyor ve yerleşmeye karar veriyorlar. Kafoğlu Fabrikasının yanındaki evi alıyorlar önce. Hükümet 1000 tane zeytin ağacı vermiş.
Evin önü deniz. Bir müddet sonra iki büyüğüm (Talat) boğulma tehlikesi geçirince evi satıyorlar. Yeni Mahallede muhtarların olduğu yeri beğenerek, oradan ev alıp ikamet etmeye başlıyorlar. 6-7 yaşına kadâr orada oturduk. Daha sonra Balık pazarındaki evi yaptık, taşındık. Mozaikli evi ilk yapan babamdı. Yengem hala o evde oturuyor. Evimizin karşısında Sunar sineması vardı.
Babamın lakabı çorapçı Hafızdı ve herkes onu öyle tanırdı. Bunun nedeni de; Yunanistan'dan gelirken yanlarında bir çorap makinesi getirmişler. Makine ayak çeklinde bir maket. Köylere bile giderdi. Çarşı meydanında Türksell’in olduğu yer dükkanıydı. Çorap, tuhafiye, tığlar, yumaklar her şey satardı. Tahmini 84 yıllarında rahmetli oldu. Hatice Şendil Vodinalı.
Ben 44 doğumluyum. İlkokulu Atatürk okulunda okudum. Ortaokulu da orada bitirdim.
Bizim zamanımızda Lise olmadığından Liseyi Bursa Demirtaş Erkek Sanat Enstitüsünde okudum. O yıllar vasıta azlığından 3 arkadaş ev tutup bir odada kalıyorduk. Hafta sonları Gemlik'e dönerdik. Bazı haftalar Sümersporun maçları cumartesi günü olurdu. Bizde maça gider maç sonu Gemlik'e Sümersporun arabasıyla dönerdik. Okul takımında voleybol oynuyordum.
Bu dönemde askere gidene kadar Gemlik Güven Spor takımında futbol oynuyordum. 1962 yılında Sunğipek fabrikasında 2 ay staj yaptım ve 1962 yılının Nisan ayında Makine Bakım kısmında işe başladım. Askerlik nedeniyle 1969 Aralık sonu işten ayrıldım. Askerlik sonrası bu sefer yardımcı işletmeler kılima bölümüne girdim. Bu bölümde 1973 Nisan 16'sınakadar çalıştım. Bu arada hem voleybol hem de futbol oynadım. 16 Nisan 1973 aynı zamanda Orhangazi Kav Kibrit Fabrikasına Atölye ve Makine Bakım Formeni olarak işe giriş tarihim. Burada ta 30 yıl 4 ay çalıştıktan sonra 2003 Ağustos ayında emekli oldum. 40 yıl dört aylık sigortalılık çalışma hayatım sona erdi.
Eşim Ayten Hanım ile 73 yılında evlendik. 27mayıs ilkokulunun bahçesini o zaman düğünlere kiralıyorlardı. Sunğipek'de de düğünler olurdu, yada sokak düğünleri yapılırdı. Bizim düğünümüz Sunğipek de oldu.
Bir oğlan, bir kız iki çocuğumuz, iki torunumuz var. Oğlumuz malimüşavir, kızımız Garanti Bankasında çalışıyor.
Gemlik kendimi bildiğim, okula başladığım zamanlarda çok güzeldi. Güzel komşuluklar yaşanırdı. Gemlik'in en güzel zamanlarını yaşadık. Çocukların saygısını, büyüklerin hürmetini gördüm.
Deniz kenarında kilimler serilir, akşamları saklambaç, birdir bir oynanırdı.
Bizim jenerasyonumuzdaki arkadaşlıklar çok güzeldi. Hala gençlik günlerimizdeki gibi görüşüyoruz.
Yorumlar.
İbrahim Baykan: Gemlik otobüs duraklarının oradaki Türksel, hafız amcamızın da dükkanıydı, onun yerindeydi iş yeri. Semerciler yokuşunun girişinde, soldan birinci dükkan idi. Dükkanın eski halini de hatırlıyorum, daha sonra yıkılıp yeni bina yapıldı. Üst katında Kumlalı doktor Metin Bey, muayenehane olarak, alt dükkanı da ayakkabıcı Hüsnü amca tuttu
Gemlik'in çok sevilen insanı. En çok bayanlar alış verişe giderdi mesleği icabı.
Çok güzel sesi vardı, kuran ve mevlidi çok güzel okurdu. İyi niyetli, temiz kalpli, yumuşak yüzlü, çok iyi bir insan idi.
Halil İbrahim Ünal: Annem ve ablam bayan terzisi oldukları için, her türlü tuhafiye işlerinde ben görevlendirilirdim. Hafız amcayı iyi tanırdım, daha sonra Kemal Abi'de dere boyunda, Han arkası sokağa dönülen köşede babasının işini devam ettirmiştir, ruhları şad olsun inşallah.
Ayten Hanım, Narlıdaki evinde Gemliklilerle de beni buluşturdu. Gemlik’in güzel, aktif bayanlarındandır ve Anap döneminde Belediye Meclis üyeliği yapmıştır. Selam ve sevgilerimi gönderiyor, teşekkür ediyorum.
Reyhan ÇORUM-zindangemlik@hotmail.com
