"Markalaşmış bir soyadını taşımaktan mutluyum."
Gemlik'in değerli eski çarşı esnaflarını tanıtmaya ve anılarla yaşatmaya devam ediyoruz..
SUNĞİPEK'DEN EMEKLİ RAHMETLİ İBRAHİM KOÇAŞ ,ÇARŞIMIZIN DEĞERLİ BİR ESNAFI VE GEMLİK'İN TANINAN KİŞİSİ..
Kızı Süheyla Koçaş ile iş yerinde derin bir sohbete daldık..
Hadi gelin Koçaş ailesini tanıyalım!
"Babam 1927doğumlu.Gemlik'e Uzunköprü'den gelerek yerleşmişler.O zaman babam 9 yaşlarındaymış.1936 yıllarında Gemlik'in eski mahallelerinden Hükümet Caddesi'nde (Lise caddesi) oturmaya başlıyorlar.
Babamın asıl babası Ömer Koçaş dedem erken yaşta rahmetli olmuş.Dedem Ahmet Pamukçu babaannemin ikinci eşi.Gemlik'de çarşıda bir dükkanı varmış.Belediye çarşısı yapıldığında dedeme dükkan vermişler.Ondan sonra o dükkanı babam devir alarak işletmeye başlamış.
Babam askere gidip gelmiş.Geldikten sonra da Sunğipek Fabrikasına girerek çalışmaya başlamış..
Annem ise Orhangazili.Annemin babası Sölöz Köyü'nden,annesi ise Gürleli.Annem 6 yaşında babasını kaybettikten sonra anneannem Gemlik'e gelerek sahilde bir evde oturmaya başlamış.
Her ikisi de küçük yaşta yetim kalmış iki çocuk.Yıllar sonra bir tesadüf ile karşılaşmışlar.
Annem 17 yaşındaymış,çok güzel bir kızmış.Babamla aralarında 8 yaş var.Babam da 25 yaşlarında olmalı.
Babam annemi yolda görür görmez aşık olmuş ve birbirlerini severek anlaşmış,evlenmişler.
Lise caddesinde babaannemin evinde üç yıl oturduktan sonra, evlerini ayırarak başka eve taşınmışlar.
İlk çocukları abim Ömer Koçaş,altı yıl sonra ablam Leyla,ben en küçükleri Fabrika evlerinde doğmuşum.Abim şimdi İzmir'de,ablam İstanbul'da ikisi de evliler.
Fabrika evlerinin Hamidiye mahallesinde yapılan evlerinden almış babam.
Sunğipek Fabrikasının viskon bölümünde çalıştı 30 yıl.75 yılında Fabrikadan emekli oldu.
Bir yandan da tatil günleri iznini alıp,dükkanda yada seyyar olarak sergi açıyordu.Hiç dinlenmeden çalışarak Lise Caddesi'ndeki şimdi oturduğumuz evi aldı.Emekli olunca oraya taşındık.
Çarşı yıkılana kadar aktif olarak çalışmaya devam etti.
İlk zamanlar küçük bir camekanla başlamış ,sonra tuhafiyeye döndürerek iğneden ipliğe çeşitli mallar koymuş.Yeri de hemen çarşıya girince sağ taraftaydı.
Çarşı yıkıldıktan sonra 6 sene katlı otoparkın altında bu işe devam ettik.2010 yıllarında AVM yapılınca biz gene oraya dönerek işimizi sürdürdük..
2009 yılında babam hastalandı.Sağlık ocağına giderek test yaptırdık.Yine de içimize sinmedi,hastaneye gittik,sonuçlar çıkınca fakülteye sevk ettiler.İki sene tedavi gördü.Hastalığı için önce kemik iliği yetersiz dediler,sonra lösemi teşhisi koydular.
Kan alındıktan sonra hemen dükkana koşar,kapıya çıkardı.Akşam 11 de yatar,sabah erkenden dükkana giderdi.Ev yakındı ama dükkan onun hayatıydı."Ben geleceğim,dükkana bakarım"Desem de; bırakamazdı.
2014 yılında 24 Kasım da vefat etti."
Nasıl biriydi baban?
Sunğipek'de onlardan sonra gelenler hep babamların zamanındaki arkadaşlığı anlatır.Bir grup çalışan özellikle birbirleri ile çok yakındı.Şakalaşmaları sohbetleri hiç bitmezdi.Özellikle Mehdi abi'nin babası Hüsnü amca iyi arkadaştı.
O yıllar çok güzelmiş.Fabrika evleri olunca çoğu komşu olmuşlar.Annem doğum yaparken Mehdi abinin annesi ebeye yardım etmiş.Komşular her konuda birbirleri ile yardımlaşırmış.
Fabrikaya sinemalar gelirmiş.Alt yazılı olduğu için babam anneme okurmuş.Annem dinlermiş.Uludağ kamplarına ben gitmedim ama sosyal faaliyetlere annemler katılırlarmış.Beni abime bırakırlarmış,o nedenle abim" Ben seni çok ayağımda salladım,çok baktım "Der.
Babam Beşiktaş hastasıydı.Beşiktaşlılar Derneğinde babamın fotoğrafı var..
Sesi çok güzeldi.Zaman zaman gazeller söylerdi.İstanbul'a mal almaya birlikte gittiğimizde toptancılar bizi tezahüratla karşılardı."Vaaayy Koçaş Amcam geldi"Derlerdi.
Düğünlerde Dans etmeyi sever, beni dansa kaldırırdı.Latif Abi'nin kızının düğününde beraber dans ettik.Herkes alkışladı.
Siyaset yapardı.DYP'de Doğru Yol Partisi döneminde delegeydi.
Çarşıda güzel dostluklar yaşanır,sabahları herkes birbirleri ile selamlaşırdı.Sende bir esnaf kızısın bilirsin,babalarımızın dönemi gerçekten farklıydı.
Namuslu,kimsenin hakkını yemeyen,borçtan çok korkan,demokrat,evlatlarına çok düşkün bir babaydı.Bizi hiç kısıtlamadı.Dini de bütün biriydi.
Annemle ilgili bir anısını anlatayım..
Abidin Uyar Abinin babası da babamın iyi dostlarındandı.Abidin Abinin çiçekçi dükkanı vardı."Koçaş Amca"Derdi babama."Koçaş Amca yaa!.Fatma teyzeme bir jest yap da çiçek gönder"Dedi.Bunlar hazırlamışlar,adrese bir çiçek geldi.Annem şaşırdı tabi."Kimden bu çiçekler "Diye sordu."Koçaş amca gönderdi"Deyince daha da şaşırdı kadın.Mutlu oldu tabii.Aslında babam için her gün özeldi.Anneler gününde hediye alacağımız zaman ne istersek alırdı.Annemi çok sevmişti.
Annem okula gidememiş ama çok akıllı bir kadın.Matematiğe kafası çok iyi çalışırdı.Televizyonda okuma yazma kursları oldu,üşenmedi oradan okuma yazma öğrendi.Lise caddesindeki evde şimdi birlikte yaşıyoruz.Artık eskisi gibi evden çıkamıyor.Her ihtiyacını ben görüyorum.Allah başımdan eksik etmesin.
Sende yıllardır babanın işini yapan bir esnafsın,biraz da senden söz edelim.Nasıl başladın işe?
Ben Kız Meslek Lisesi dikiş bölümünü okudum.O dönem üniversiteyi okuldan kazanan iki kişiydik ama devam edemedim.
Babama zaten yardıma gelirdim.O nedenle zor olmadı.Babamın vefatından sonra 2012'de Belediye'den dükkanı devir aldım,Esnaf olarak fiilen bu işi yapmaya başladım.Annem de iyi olduğu zamanlarda benimle dükkana gelirdi.
Beş yıl AVM'de çalıştım."Kaymakamlık binası olacak"Diye bizlerin çıkmamızı istediler,kontratlar yenilenmedi.Ben tekrar 2017'de Katlı Otopark'ın altına döndüm,hala da burada devam etmekteyim.
Eski esnaflık ve şimdiki arasında çok fark var.Çarşı o zaman Gemlik'in merkezinde tek bir yerdi.Büyük mağazalar küçük esnafı öldürdü.Devletin küçük esnafa desteğini bekliyoruz.Bu destek olmazsa küçük esnaf yok olup gidecek.
Yerel yönetimler esnafa hiç destek olmadı.Şimdi de kiralarımıza bu pandemi döneminde yapılan fahiş zamlar belimizi bükecek.Biz iş yerlerimizi açamıyoruz bile,zaten siftahsız kapatıyoruz.
Benim daha 3.5 senem var.Sonra emekli olmak için 58 yaşımı bekleyeceğim.
Bildiğim kadarı ile siyasette aktifsin.Neler yapıyorsun.?
Babam Demokrat Partliydi.Bende Bayram Demir Beyin Belediye Başkanlığı döneminde kadın kolları ile çalıştım.Daha sonra DSP'ye geçtim.Şu anda Bursa İl Kadın Kolları Başkanıyım.
Pandemi ve yasaklar nedeni ile herkes gibi bizde sosyal çalışmalara ara verdik.
Son olarak ne söylemek istersin?
Ben hayatımı aileme adadım ve bir evlat olarak onları mutlu etmeye çalıştım.Önce babama,şimdi de anneme evlatlık görevimi layıkı ile severek,isteyerek yapmaya çalışıyorum.
Markalaşmış bir soyadını taşımaktan çok mutluyum.
REYHAN ÇORUM.
Fotoğraflar.Süheyla Koçaş Albümünden alınmıştır.
